Brachypelma hamorii (ptasznik pomarańczowokolanowy) 

Brachypelma hamorii, gatunek opisany w 1997 roku przez Tesmoingt, Cleton i Verdez. Do niedawna osobniki te były błędnie nazywane Brachypelma smithi. Natomiast to co występowało pod nazwą Brachypelma annitha okazało się prawdziwą Brachypelma smithi.

Informacje ogolne

Występowanie

Brachypelma hamorii w naturze występuje w Meksyku w stanach Colima i Jalisco.

Biotop

Zamieszkuje głównie tereny suche: półpustynne oraz sawanny. Najczęściej pająka tego można spotkać w niewielkich norkach, pod kamieniami lub korzeniami. 

Wygląd

Dorosłe samice osiągają 7cm ciała i 18cm rozstawu odnóży. Ptasznik bardzo atrakcyjny wizualnie. Tarczka grzbietowa czarna z pomarańczową obwódką. Odwłok również czarny porośnięty włoskami. Odnóż czarne z pomarańczowymi poprzecznymi prążkami na rzepce. Oraz dużo jaśniejszymi na goleniu i przedstopiu.

Długość życia

Pająk długowieczny i bardzo długo rosnący. Samice dorastają po około 6 latach. Podobnie jak samce. Samice tego gatunku tego gatunku mogą żyć nawet 20-25 lat. Samce od około roku do dwóch lat po ostatniej wylince. Ale słyszałem nawet o samicy która w hodowli dożyła 30 lat! Oczywiście na długość życia mają wpływ takie czynniki jak temperatura, częstotliwość karmienia oraz ilość kokonów u samicy. 

Informacje hodowlane

Terrarium

Minimalne wymiary dla dorosłego osobnika to zbiornik o podstawie 25x25cm i wysokości 20cm. Najlepiej nie umieszczać pająka w zbyt wysokim terrarium. Z moich obserwacji wynika, że B. hamorii lubi wspinać się po ściankach a jako, że nie jest w tym najlepsza, bardzo często spada. Przy upadku że zbyt dużej wysokości może dojść do uszkodzenia odwłoka i śmierci pająka, w szczególności jeśli pająk jest mocno najedzony. Co do sposobu otwierania, najlepszym rozwiązaniem jest terrarium typu gilotyna lub terrarium typu czeskiego.

Dla mniejszych pająków najlepiej zastosować odpowiednio mniejszy pojemnik. Ułatwi nam to doglądanie naszego pupila oraz jego karmienie. Przykładowo dla L1-L3 odpowiednią będzie popularna kliszówka. Następnie L4-L6 możemy umieścić w pojemniku na mocz dostępnym w każdej aptece lub innym podobnych rozmiarów pojemniku. Gdy pająk osiągnie między 1.5-3 dc można zastosować dowolny pojemnik plastikowy o podstawie na planie kwadratu między 10-15cm. Pająki starsze, możemy już spokojnie wprowadzić do terrarium lub pojemnika docelowego. 

Wilgotność i temperatura

Wilgotność należy utrzymywać na raczej niskim poziomie. U mniejszych osobników wystarczy raz w tygodniu spryskać jedna ze ścianek. U podrostków i dorosłych pająków wystarczy miseczka z wodą a podłoże może pozostać suche. 

Temperatura optymalna to około 25 stopni Celsjusza. Ale równie dobrze pająk ten radzi sobie w temperaturze pokojowej bez dodatkowego dogrzewania. Najlepiej żeby temperatura nie spadała poniżej 20 stopni. Do ogrzewania odpowiednia będzie mata grzewcza lub kabel grzewczy. Obowiązkowo podpięte do termostatu.

Zachowanie i jad

Pająki te należą do jednych z najspokojniejszych dostępnych w hodowli. Bardzo rzadko atakują do tego posiadają słaby jad. Dlatego też bardzo często są polecane na początek przygody z hodowlą. Niestety czując zagrożenie wyczesują z odwłoka włoski parzące. Które po dostaniu się na skórę potrafią swędzić przez nawet 2-3 dni.

Karmienie

Pająki te słyną z częstych głodówek. Nie rzadko małe osobniki odmawiają jedzenia żywego pokarmu i uciekają przed nim. W takim wypadku konieczne może się okazać podanie zabitego owada.

Karmić można właściwie wszystkimi owadami karmowymi dostępnymi w handlu. Oczywiście karmówka musi być rozmiarowo dopasowana do naszego podopiecznego. Czyli nie większa niż długość ciała pająka. I tak najczęściej karmimy karaczanami, świerszczami, mącznikiem, drewnojadem. Gdy pająk jest w najmniejszych stadiach L1-L4 możemy podać wylęg świerszcza, wylęg karaczana tureckiego lub nawet połówkę mącznika.

Rozmnażanie

Rozmnożenie tego gatunku należy raczej do trudnych zadań. Składa się na to wiele czynników. Bardzo długo musimy czekać aż nasze pająki będą zdolne do rozrodu. Samiec oczywiście musi być dorosły i napełniony, czyli musi posiadać bulbusy na nogogłaszczkach i haki na goleniach przednich odnóży krocznych. Niestety samce potrzebują równie dużo czasu na osiągnięcie dorosłości co samice. Stąd też ich wysoka cena. Samica musi mieć minimum 5-6 lat. Chociaż optymalny będzie wiek nawet 8 lat. Młodsze samice mimo kopulacji nie składają kokonów. Kolejnym problemem jest to, że samiec czasami kończy jako obiad samicy. Samica wytwarza kokon zazwyczaj po kilku miesiącach. W kokonie można się spodziewać od 500 do 900 młodych.

Pozostałe informacje

Gatunek znajduje się na liście CITES. Wymaga zaświadczenia o urodzeniu w niewoli, ale nie wymaga zarejestrowania.

Źródła

• www.terrarium.com.pl
• www.arachnea.com
• własne doświadczenia